Szczyt klimatyczny COP28 zakończył się w grudniu 2023 roku w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Szczyt był miejscem intensywnych dyskusji na temat zrównoważonych źródeł energii i ograniczania emisji dwutlenku węgla.
Jednym z kluczowych tematów był plan Polski dotyczący potrojenia mocy wytwórczej energii jądrowej do 2050 roku.
Transformacja energetyczna była istotnym zagadnieniem, przy czym eksperci podkreślali, że dotyczy ona nie tylko produkcji, ale także konsumpcji energii. Z kolei za główną barierę dla skutecznej transformacji stał się brak jasnych przepisów i regulacji.
Sektor prywatny jako katalizator zmian
Głównym nurtem obrad była współpraca. Zarówno w kontekście dekarbonizacji gospodarki, jak i integracji celów środowiskowych w ramach rozwiązań klimatycznych. Podkreślano konieczność stosowania strategii współpracy poziomej i pionowej w różnych sektorach oraz wzdłuż łańcucha dostaw. Szczególnie z uwzględnieniem aspektów społecznych i sprawiedliwości.
Zgodnie z tym co było mówione na COP28, na podstawie analiz, trzeba przyspieszyć wdrażanie OZE cztery do sześciu razy, żeby spełnić cele klimatyczne. Ale tutaj również barierą są procesy związane z pozwoleniami, które są zbyt długie. To dotyczy Polski, ale również innych krajów. Konieczne są lepsze łańcuchy dostaw. Bezpieczeństwo łańcuchów dostaw jest ważniejsze niż samo dostarczanie energii. Ponadto obserwujemy na rynku brak wykwalifikowanych pracowników. Konieczna jest także zmiana nawyków w konsumpcji ciepła i energii – podsumowuje Kamila Król, która reprezentowała na wydarzeniu Polski Kongres Klimatyczny.
Sektor prywatny jest katalizatorem zmian. Natomiast przedsiębiorstwa mają wpływ na wyznaczanie celów zgodnych zarówno z interesami biznesowymi, jak i ze zrównoważeniem środowiskowym.
Ważnym elementem dyskusji była także rola natury jako kapitału, z postulatem uwzględniania kapitału naturalnego w wizji przedsiębiorstw, planach rządowych i programach instytucji finansowych.
Spójne ramy globalne dla dekarbonizacji przemysłu
Podczas konferencji wezwano do wprowadzenia jasnych i zharmonizowanych przepisów, standardów i definicji. W szczególności podkreślono pilność i znaczenie spójnych ram globalnych dla dekarbonizacji przemysłu oraz transformacji energetyki.
Ewolucja finansów klimatycznych była obserwowana w kontekście innowacji finansowych, które stwarzają szansę na rozwój sektora prywatnego. Zauważono dynamiczny krajobraz finansowania działań związanych ze zmianą klimatu. Obejmuje on cele zerowej emisji netto na rok 2030 i strategiczne przejście w kierunku dekarbonizacji trudnych sektorów.
Porozumienie IMCA
Porozumienie o współpracy w zakresie mobilizacji inwestycji (IMCA) między Stanami Zjednoczonymi a krajami nordyckimi było kolejnym ważnym krokiem, mającym na celu ułatwienie tworzenia nowych instrumentów finansowania mieszanego. Jego celem jest ograniczenie ryzyka i mobilizacji kapitału prywatnego na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do nich na rynkach wschodzących i rozwijających się do 2025 roku.
Źródło: Polski Kongres Klimatyczny
